Świerk syberyjski jest ważnym gatunkiem iglastym w przemyśle drzewnym Federacji Rosyjskiej. Drewno tego gatunku jest stosunkowo lekkie, wąskosłoiste, o jednolitym jasnożółtym zabarwieniu. Surowiec ten wykorzystywany jest do celów konstrukcyjnych oraz do produkcji papieru.
Nazewnictwo
Świerk syberyjski to rodzaj drewna pozyskiwanego z drzew Picea obovata Lebeb. z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Omawiany gatunek mimo powszechności występowania nie jest uwzględniony w normie
PN-EN 13556:2005 dotyczącej nazewnictwa drewna znajdującego się w obrocie handlowym w Europie ani w normie PN-EN 350:2016-10 zawierającej informacje o naturalnej trwałość drewna.
Występowanie
Głównym zbiorowiskiem leśnym Azji, gdzie występuje świerk syberyjski, są borealne lasy iglaste zwane w Europie Wschodniej tajgą. (Pobielkowski 2002) Tajga jest największą formacją roślinną występującą na Ziemi. Rozciąga się pasem biegnącym przez północną Eurazję i Amerykę Północną. Świerk syberyjski stanowi około 5,7% całkowitej powierzchni lasów borealnych na Ziemi. Omawiany gatunek występuje w całej północnej Federacji Rosyjskiej. Są to wytrzymałe, subarktyczne drzewa, które zaczęto uprawiać
w Europie od połowy XIX wieku. W swoim naturalnym siedlisku europejskim (Skandynawia) świerk syberyjski tworzy samoistne mieszańce (P. x fennica) ze świerkiem pospolitym (Picea bies Karst). (Johnson, More 2009, Russel i inni 2008)