Trwałość i wytrzymałość to cechy słusznie kojarzone z drewnem dębowym. Wyraziste słoje i potężne promienie drzewne tworzą ciekawy rysunek, szczególnie na przekrojach promieniowych. Nie bez przyczyny dąb był najpopularniejszym rodzajem drewna gotyku i renesansu. Obecnie zaś stał się dominatem podłóg drewnianych.
Nazewnictwo
Drewno dębowe pod znormalizowaną nazwą handlową ?dąb europejski? (PN-EN 13556:2005) pozyskiwane jest z dwóch gatunków dębów, a mianowicie: dębu szypułkowego (Quercus robur L.) i bezszypułkowego (Quercus petraea (Matt.) Liebl.). Pod względem wizualnym i właściwości oba gatunki drewna są praktycznie identyczne, co upoważnia do ich łączenia i stosowania jednej zbiorczej nazwy. Wymagane normowo określenie jest na tyle nowe, że jeszcze nie przyjęło się w codziennym nazewnictwie i w wielu krajach Europy nadal używa się skrótowego określenia ?dąb?, oczywiście wyrażonego w językach danej nacji.
Pozyskanie
Oba gatunki dębów występują powszechnie w Europie. Dąb bezszypułkowy preferuje rejony nieco cieplejsze w porównaniu do dębu szypułkowego. Ten ostatni rozpowszechniony jest od Irlandii po Ukrainę oraz w zachodniej Azji. Północna granica występowania dębu bezszypułkowego biegnie od dawnego Królewca w kierunku Białegostoku, Puszczy Białowieskiej, Kowla w kierunku północno-wschodnim. Dąb szypułkowy najlepiej rośnie na glebach żyznych i głębokich. Jest jednocześnie bardziej rozpowszechniony w Polsce od swojego krewniaka. Dąb bezszypułkowy często rośnie na siedliskach nieco uboższych i suchszych. Występuje głównie w borach mieszanych. Dęby szypułkowy
i bezszypułkowy tworzą liczne zespoły leśne, drzewostany lite i mieszane. Udział dębów w naszym kraju wynosi około 6% całkowitej powierzchni leśnej.
Pokrój drzew
Dęby to drzewa długowieczne, żyjące ponad 300 lat (pojedyncze okazy dożywają nawet 1000 lat). Pokrój dębów jest w dużej mierze zależny od warunków wzrostu. Z uwagi na preferencje siedliskowe dęby szypułkowe mają zwykle dość krótkie pnie
i szerokie, silne konary. Osiągają wysokość do 40 m (czasem nawet do 50 m) przy średnicy pnia w odziomku od 1,5 do 2,0 m. Pień jest prosty, dobrze wyrośnięty, często skręcony i do wysokości 15 m bez gałęzi. Kora jest gruba, głęboko spękana, ciemnoszara. Dęby bezszypułkowe wytwarzają długie pnie zaznaczone wyraźnie do wierzchołka bardziej zwartej korony. Dęby te osiągają wysokość do 35 m. Kora jest nieco cieńsza, jasnoszara do żółtawej, z wiekiem łuskowata, płytko spękana. Oba gatunki dębów łatwo odróżnić: żołędzie dębu szypułkowego rosną na długich szypułkach, natomiast u dębu bezszypułkowego są osadzone bezpośrednio na gałęziach.