W często powtarzanej opinii, że co najmniej 75% wyrobów drewnianej architektury ogrodowej, oferowanych w europejski sieciach „dom i ogród”, pochodzi z Polski, nie ma przesady. To była i ciągle jeszcze jest nasza specjalność. Obserwowany ostatnio drastyczny spadek zamówień nasuwa pytanie, co dalej, jak długo jeszcze polscy producenci będą głównymi graczami na rynku drewna do europejskich ogrodów? Dlaczego my? Dynamiczny rozwój produkcji małej architektury ogrodowej rozpoczął się wraz z transformacją ustrojową w Polsce. Na lata 90. poprzedniego stulecia i dwie dekady obecnego przypada potężny rozwój branży ogrodowej. Przewagę konkurencyjną uzyskiwaliśmy wówczas dzięki tańszemu niż w krajach starej Europy surowcowi drzewnemu i niższym kosztom siły roboczej. Na początku wystarczyło kupić używaną obtaczarkę, kilkudziesięcioletni autoklaw i produkować z żerdzin na eksport palisadę, rollbordery czy płoty myśliwskie, by w ten sposób zdobyć niezbędne środki na uruchomienie zakładu drzewnego z prawdziwego zdarzenia. Dzisiaj linie produkcyjne, a nawet roboty, pozwalają producentom drewnianych wyrobów ogrodowych podpisywać poważne kontrakty na regularne dostawy już nie tylko do krajów Europy. Nie wystarczy tanie drewno… To, że właśnie w Polsce branża drewna ogrodowego znalazła podatny grunt, wynika z kilku powodów. Nasza odwaga biznesowa, gotowość podejmowania ryzyka, elastyczność przy realizacji indywidualnych zamówień to cechy, które pomogły w rozwoju tej gałęzi drzewnictwa. Przecież u naszych wschodnich sąsiadów ceny surowca drzewnego i koszty pracy były jeszcze niższe niż u nas, a jednak niewiele osiągnęli w tej dziedzinie. Z pewnością ważnym momentem było wejście Polski do wspólnoty europejskiej i tym samym otwarte granice czy zerowy VAT na dostawy wewnątrzwspólnotowe. Bardzo istotnym determinantem rozwoju branży wyrobów ogrodowych, szczególnie tych wysyłanych na eksport, była i nadal jest sytuacja na rynku walutowym. Pók
Cały artykuł przeczytasz w czasopiśmie „Przemysł Drzewny” nr 3/2022