Bambusy różnią się od innych traw zdolnością do wytwarzania zdrewniałych łodyg i jednocześnie bardzo szybkim przyrostem na wysokość rzędu 20 cm na dobę. Niektóre z odmian olbrzymich znalazły zastosowanie przemysłowe. W Azji masowo przerabiane są zdrewniałe łodygi bambusa moso, podczas gdy w Ameryce Południowej i Środkowej dominuje bambus guadua.
Nazewnictwo
W 1822 r. niemiecki botanik Karl Sigismund Kunth opisał nowy gatunek bambusa odkryty w Ameryce Południowej,
nadając mu nazwę „angustifolia” (wąski liść). W ten sposób w swoich językach nazywali tę roślinę rdzenni mieszkańcy Kolumbii i Ekwadoru. Tak powstała nazwa łacińska (Guadua angustifolia Kunth). W starszych, XIX-wiecznych
opracowaniach obecna jest też alternatywna nazwa łacińska omawianego gatunku, a mianowicie Bambusa Mutis ex Caldas. Najpowszechniejszą nazwą handlową jest bambus guadua (Guadua bamboo) lub po prostu guadua.
Inne popularne określenia handlowe to: kolumbijski bambus drzewny (Columbian timber bamboo) lub amerykański
bambus wąskolistny (American narrow-leaved bamboo).
Cały artykuł przeczytasz w wydaniu 3/2021. Możesz go kupić w naszym sklepie: