Granulat drzewny – pellety (używane są również nazwy: pellet, pellets, pelet, pelety) – to, podobnie jak brykiety, masa drzewna sprasowana pod wysokim ciśnieniem, bez użycia środków wiążących. Produkowany jest w postaci walców o średnicy od 6 do 30 mm i długości nieprzekraczającej 50 mm. Wyglądem przypomina granulowaną paszę dla zwierząt. Granulki powstają poprzez działanie wysokiego ciśnienia na matrycę-sito. Dodatek środka wiążącego nie jest potrzebny, ponieważ w skład drewna wchodzą naturalne lepiszcza. To głównie lignina, ale też substancje pektynowe, gumy drzewne i substancje śluzowate. Pod wpływem temperatury, wynikającej także z wysokiego ciśnienia, lignina uplastycznia się. Stygnąc, lepiszcza drzewne skutecznie wiążą trociny i wióry. Historia pelletów w Polsce jest krótka. Nie istnieje nawet polska norma dla granulatu. Dla określania jego parametrów stosowane są normy: niemiecka DINplus oraz austriacka ÖNORM M1735. Według tych norm pellety to granulat sprasowany z czystych trocin drzewnych gatunków drzew liściastych. Produkty z innego drewna są jedynie granulatem. Norma europejska ENplus definiuje natomiast pellety jako materię z biomasy w postaci granulowanej [Zatyka 2006]. W Polsce produkowany jest granulat z gatunków drzew liściastych i iglastych. Granulat drzewny wytwarzany jest z naturalnych odpadów drzewnych pochodzących z tartaków lub innych zakładów przetwarzających drewno. Najbardziej pożądanym surowcem do produkcji pelletu są trociny i wióry z zakładów stolarskich. Do wytwarzania granulatu można także stosować materiały drzewne i cetynę (żywe, rzadziej martwe, obłamane gałązki drzew iglastych), pozyskiwane z odpadów leśnych (z arbomasy).
Cały artykuł z raportu specjalnego „Rynek Biomasy Drzewnej” przeczytasz w: Przemysł Drzewny nr 3/2015