Wyrównana budowa, twardość i silnie wybarwiona twardziel oraz dobre właściwości obróbcze zadecydowały o dawnej popularności drewna jabłoni, wykorzystywanego między innymi na trzonki narzędzi, a nawet elementy maszyn. Obecnie jest stosowana w galanterii drzewnej oraz jako okleiny i intarsje meblarskie.
Nazewnictwo
Dawcą drewna jabłoni są drzewa jabłoni dzikiej (Malus sylvestris (L.) Mill.)
oraz wiele odmian drzew sadowniczych na bazie jabłoni domowej (Malus domestica) z rodziny różowatych (Rosaceae).
W tabeli 1 podano najpopularniejsze nazwy uwzględniające również zapisy
normy PN-EN 13556:2005 dotyczącej nomenklatury drewna znajdującego się w obrocie handlowym na rynku europejskim.
W powołanej wyżej normie omawiany gatunek ma przyporządkowany kod MLSY.
Występowanie i pokrój
Naturalne rejony występowania jabłoni dzikiej to Europa i Azja Środkowa.
Rośnie w lasach łęgowych i mieszanych oraz w zadrzewieniach śródpolnych i zaroślach.
Roślina preferuje gleby głębokie, zasadowe, żyzne i próchnicze oraz stanowiska słoneczne do lekko cienistych.
Jest to gatunek jednopienny. Jabłoń dzika to niewysokie drzewo (wysokość
do 10 m) o średnicy pnia do 0,5 m w odziomku i gęstej, nisko osadzonej, kulistej koronie. Pień jest krótki, prosty i zazwyczaj cylindryczny. Gałęzie są
wzniesione do góry lub rozpostarte na boki. Kora jest szarobrązowa, szorstka, podłużnie spękana, łącząca się nieregularnymi
taflami. Kwiaty o barwie białej do ciemnoróżowej pojawiają się
na przełomie kwietnia i maja. Kuliste, kwaśne owoce o średnicy od 2 do 4 cm dojrzewają we wrześniu i październiku.
Mają barwę żółtozieloną z czerwonym rumieńcem. System korzeniowy jest płaski i bogato rozgałęziony.
Cały artykuł przeczytasz w wydaniu 4/2020. Możesz go kupić w naszym sklepie: